Waarom ik nu werk met liefde
Dit gastblog is geschreven door Merel Eveleens
Op de middelbare school wist ik het al heel zeker. De studiekeuze maken was makkelijk. Ik wilde maatschappelijk werker worden. En dat werd ik. Ik vloog door de opleiding heen en in 2004 mocht ik mijn felbegeerde papiertje in ontvangst nemen.
Vol enthousiasme ging ik aan het werk. Ik vond en vind het prachtig om mensen echt van dienst te kunnen zijn. Om te kunnen helpen bij problemen en het voelt als een eer om mensen van zo dichtbij en kwetsbaar mee te mogen maken. Het vertrouwen dat men in mij stelt, brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee.
Die verantwoordelijkheid voelde ik steeds vaker ook wel op mijn schouders drukken, zeker wanneer mensen die een beroep op mij deden hun bundeltje problemen kwamen brengen met de impliciete en soms expliciete boodschap “los het voor me op, want ik kan/wil/weet het niet”.
Ondanks het belang van mijn werk en het plezier waarmee ik het deed, begon er ook iets te knagen. Ik miste toch een stukje voldoening. Ik miste vooral diepgang.
De diepte in
Steeds duidelijk werd dat ik ook graag met mensen in gesprek raakte over wat hen beweegt in het leven, waar ze nou echt gelukkig van worden, welke dromen ze willen waarmaken en hoe ze dat gaan aanpakken.
Omdat de mensen die mijn hulp vroegen als maatschappelijk werker vooral aan het overleven waren, was er voor dergelijke vragen helemaal geen ruimte. Zij waren bezig met primaire levensbehoeften (“hoe voed ik mijn gezin de rest van de maand?”), niet met dergelijke luxevraagstukken als “wat wil ik met mijn carrière de komende jaren?”.
Om mijn honger naar het verkennen van diepere lagen te stillen ben ik een lifecoachopleiding gaan doen. Mijn honger werd daar alleen maar aangewakkerd! Ik genoot van alles wat ik leerde over mijzelf, de nieuwe technieken om mee te werken, de bijzondere mechanismen in mensen en de prachtige open werkhouding die (in mijn ogen) coaches eigen hoort te zijn. Dit sloot zo aan bij mijn hele wezen en bij mijn wensen dat gedurende de opleiding een nieuwe wens vorm kreeg: een eigen coachingpraktijk.
De ondernemer in mijzelf ontdekken
Maar dat zou betekenen dat ik ondernemer zou worden. ZZp’er. Alles in mij riep “Alarm! Help! Hoe werkt dat? Pas op, risico’s! Ik kom helemaal niet uit een ondernemersnest, dit heb ik niet in me!” En toch wilde ik het. Ik voelde het borrelen.
Dus zonder verder al iets te doen, heb ik me per 1 januari 2011 ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Dat vroeg om champagne! Ik dacht de belangrijkste stap gezet te hebben…
Een tijd lang ben ik gewoon in loondienst gebleven. Ik richtte ondertussen een coachruimte aan huis in en durfde verder weinig actie te ondernemen. Af en toe meldde zich een coachee aan en onwennig stapte ik dan in mijn nieuwe rol. Geld vragen voor mijn diensten deed ik, maar met moeite.
Wat ik als ondernemer nodig had om succesvol te zijn, wist ik niet. De identiteit van mijn bedrijf, welke boodschap ik uit wilde dragen of mijn niche bepalen? Geen idee.
Nieuwe levensfase, nieuwe balans, nieuwe doelgroep
Pas toen in 2014 mijn relatie een gezin zou worden, werd mijn volgende stap duidelijk. Ik wilde dit toch wel eens professioneler gaan aanpakken. Met een baby in mijn leven wilde ik graag minder gaan werken en flexibel zijn.
Het was nogal een drempel om het mezelf te gunnen, maar ik ben toen een businesscoach in de arm gaan nemen (yep, ook een coach heeft coaching nodig). Zij heeft mij geholpen om overtuigingen over geld aan te pakken, heeft me geleerd wat het van me vraagt om ondernemer te zijn. En nog steeds klop ik onder meer bij haar aan om uit mijn comfort zone gehaald te worden, om uitgedaagd te worden, om de volgende stap aan te durven.
Zo ben ik steeds dichterbij mijn niche en sterke kanten gekomen.
Het betekent dat ik voornamelijk vrouwen coach, moeders meestal die ofwel een jong gezin hebben of juist kinderen die (bijna) het nest verlaten. Het zijn vaak de Sterke Vrouwen die mij weten te vinden. Vrouwen die alle ballen hoog houden, op alle levensgebieden topprestaties van zichzelf verwachten en goed voor anderen zorgen. Ik help hen af te remmen, weer te gaan voelen, stil te staan bij zichzelf, zodat ze goed voor de ander en goed voor zichzelf kunnen zorgen.
Werken met liefde
Voor mezelf beginnen was (en soms: is) zo spannend. En het heeft me ook zoveel gebracht. Naast het ouderschap is dit hetgeen dat mijn persoonlijke ontwikkeling in een stroomversnelling bracht. Ik heb zoveel meer levensvreugde en energie, omdat ik doe wat ik het allerliefste doe en waar ik goed in ben.
Het mooie is ook dat ik hierdoor met liefde het maatschappelijk werk kan blijven doen, want ik zit nog steeds een stukje in loondienst. Ik trok namelijk de conclusie dat ik dit werk te belangrijk vind om helemaal op te geven.
En weet je, het ondernemen gaat nog steeds met vallen en opstaan. Dat is niet erg. Ik leer daar namelijk veel van en het is denk ik ook één van de redenen om voor jezelf te beginnen: de wens om je eigen pad te zoeken, je eigen weg te banen. Je creativiteit en eigenheid uiten. Ik geloof dat wij mensen daar eigenlijk voor gemaakt zijn. Om de dingen te doen waar we echt gelukkig van worden op onze eigen manier. Niemand kan het doen zoals jij. En daar zit precies je kracht!
Ben je nieuwsgierig naar wat ik eigenlijk doe? Neem gerust een kijkje op www.artemis-lifecoaching.nl
Met warme groet,
Merel Eveleens
Outdoor- & Lifecoach
Trackback van jouw site.
