Uitzicht op inzicht
Dit gastblog is geschreven door Janneke Verhoeven.
Zou het dan toch waar zijn wat ‘ze’ zeggen? Dat als je richting de 40 gaat, dat dan die vragen komen? Wie ben ik? Wat wil ik? Waarom? Maar ook vooral: waarom niet?
40 worden leek me altijd ‘een dingetje’ zeg maar. Maar inmiddels sta ik daar anders in; reden tot een feestje, met een cadeautje aan mezelf deze keer.
Met de nadruk op voldoening
Ik wist het als klein meisje al; ik wil voor mensen zorgen. Net als mijn moeder. Na verschillende stages en werkvelden durfde ik te zeggen: de psychiatrie is mijn richting! Met veel plezier deed ik mijn werk. Ik legde de nadruk op voldoening; aandacht hebben voor ‘de kleine dingen’. Bijvoorbeeld die extra wandeling buiten, dat gesprekje met die puber of gewoon even naast die angstige mevrouw zitten daar in dat stille hoekje.
Maar door de jaren heen veranderde er veel in de zorg; Alles moest geregistreerd worden, de bezuinigingen, digitalisering met alle gevolgen van dien op de werkvloer. En als je het dan hebt over het spreekwoordelijke puntje en paaltje: veel tijd achter de computer, te weinig voor de mensen. Terwijl ik veel liever de haren van die Indische mevrouw wilde invlechten (wat ze van kinds af aan al deed) of ‘gewoon’ tussen de mensen op de afdeling zat. Dan kon ik observeren hoe het nu werkelijk met hen ging!
Gewoon, structuur
Ik besloot die veranderingen, de onregelmatigheid en alle (achteraf) toch wel wat werkstress in te ruilen. Ik werk nu als Sociaal Medisch Verpleegkundige. Leuke diversiteit aan klanten en problematiek en weer meer tijd voor gesprekken. Geen onregelmatigheid meer; geen gedoe met diensten en oppas. Gewoon, structuur! En daar vaart iedereen wel bij merk ik, binnen ons jonge gezin.
Functioneringsgesprekken.. door de jaren heen. Neeee! meneer de manager, ik ben geen ‘ik-wil-meer-type’. Ik hoef niet bovenaan die ladder! Sterker nog: ik zou me daar niet fijn bij voelen. Zet mij maar halverwege die ladder, zodat ik vooral veel kan zien in de breedte. Dan klim ik op mijn gevoel af en toe even een trede omhoog, maar soms ook net zo makkelijk weer eentje omlaag. Als die ladder maar in balans blijft, dan is ‘in het midden’ echt prima voor mij. Leg dat maar eens uit. Blijkbaar moet je meer willen? Dat leek de verwachting keer op keer.
Mijn absolute conclusie
En toch is er 1 ander ding… dat altijd blijft kriebelen. Schrijven!
Vroeger al; plezier in het schrijven van opstellen op school, toneelstukken schijven op het vervolgonderwijs, gedichtjes, liedjes, dagboeken en mini-blogjes op Facebook. De rode draad nu ik erover nadenk. MIJN rode draad; ik word mijn hele leven al blij van schrijven. Dat is mijn absolute conclusie.
“Zeg je baan gewoon op en ga schrijven!” BAM, Waaah dat is eng! Ik ben bezig met een (hopelijk ooit) kinderboek. Precies, daar ga ik al. Dat ‘hopelijk’ moet er nog even uit he? Dat moet zijn: dat ga ik DOEN! Na het kennismaken met de website en de visie van Anja, dringt dat een stuk beter tot mij door. Dat inzicht is er (eindelijk) en het komt nu in beweging, dat voel ik. Stap 1 is gezet!
Verder ben ik onlangs eindelijk een eigen blog gestart op FB (‘Little Things Enzo’, BY JANS). Dat stelde ik steeds uit, want ja: Bloggen, dat is voor ehm.. echte bloggers. Ja lach maar, zo gaat dat in mijn hoofd. Ach, laten we zeggen dat het een proces is. Haha.
En natuurlijk denk ik: nee joh, dat is schrijven is natuurlijk voor naast mijn baan! Anderen kunnen daar hun werk van maken, ik toch niet?! En dan moet mijn man weer lachen en zegt maar wijselijk niks. En daarom hou ik van hem.
Wat is jouw verhaal?
“Het is alleen maar een verhaal dat je jezelf vertelt en waar je zelf in bent gaan geloven”.
Hoppa tijd om te doorbreken dus die hap! Vandaag heb ik spontaan de spreekwoordelijke stoute schoenen aangetrokken m.b.t. deze blog. En Anja Zerrouk gaf mij deze kans, dankjewel daarvoor! Onwijs spannend hoor, maar zo leuk. Dit is denk ik wat ze ‘passie’ noemen.
Ik ben graag wat ‘op de achtergrond’ en ook niet van cadeautjes krijgen. Maar een mooi cadeau aan mezelf voor mijn 40ste is denk ik mijn nieuwe inzicht:
Als klein meisje mag je blijven dromen, maar als 40-jarige mag je ook vooral wat vaker doen!
Toch..? 😉
Janneke
————————————————–
Weet jij vooral wat je niet wilt, maar niet wat je wel wilt? Ben jij er klaar voor om, net als Janneke, te kiezen voor jezelf? Met behulp van mijn programma ‘Inzicht in Jezelf’ kom je echt in actie om van dromen naar doen te gaan. Merk je dat je het lastig vindt om jouw richting te bepalen? Neem dan deel aan mijn gratis minicursus ‘Hoe vind ik mijn missie?’.
Heb jij ook je passie gevolgd en daardoor een carrièreswitch gemaakt en lijkt het jou leuk om daar een keer een gastblog over te schrijven? Laat het me weten en ik vertel je meer
Labels:dromen, onzekerheid
Trackback van jouw site.
