Dit gastblog is geschreven door Aimee van Bilsen

In maart 2015 zette ik een grote stap in mijn leven. Ik verhuisde samen met mijn man en dochter naar Frankrijk. Een spannend avontuur waar ik erg naar uitkeek. Helemaal opnieuw beginnen in een mooie, maar onbekende omgeving. Ik had mijn baan opgezegd en wist nog niet wat ik Frankrijk wilde gaan doen. Als coach en trainer wist ik wel dat ik niet hetzelfde kon doen i.v.m. de taal. De eerste paar maanden genoot ik van het thuis zijn, het huishouden, de nieuwe omgeving en regelde ik alle administratieve dingen.

Dit gastblog is geschreven door Rob Steijger.

Waardoor het precíés misging op kantoor weet ik nog steeds niet, maar na bijna vijftien jaar ICT-werk lukte het me gewoon niet meer die acht uur op een rij vol te maken. De systeemplafonds kwamen steeds dichterbij en ik had het volle weekend nodig om bij te tanken.

Dit gastblog is geschreven door Kathelijn van Dongen

Ergens wist ik dit natuurlijk wel, maar om de stap nu echt te zetten en mijn full-time baan helemaal op te geven om mijn eigen praktijk uit te bouwen?

In november 2013 ben ik de KVK binnen gestapt en heb ik mijn praktijk ‘Natuurlijk! Bij Kaat’ ingeschreven. Als gewichtsconsulente wilde ik iedereen helpen naar een blijvend gezond gewicht.

Dit gastblog is geschreven door Aline van de Haar

Hoe lang kun je jezelf voor de gek houden? Vraag jij je dat weleens af?
Vroeger als klein meisje droomde ik er al van om anderen te helpen. Sterker nog, ik droomde er niet alleen van, ik wist simpelweg niet beter. Alles wat ik deed was doordrenkt met het gevoel van betekenis te willen zijn voor anderen. Of het nou mensen of dieren waren; als het goed ging met alles om mij heen, ging het ook goed met mij. Ik wilde daardoor zo graag alles goed doen dat ik vooral sociaal wenselijke keuzes maakte. Ik was verlegen en wilde vooral niet opvallen. Bovendien was ik er heilig van overtuigd dat bepaalde dingen niet voor mij weggelegd waren. Ik wist ook eigenlijk helemaal niet meer wat ik nou eigenlijk zelf wilde.

Dit gastblog is geschreven door Birgit van Oene

Zo’n typische donderdagochtend. Tasjes, tandjes, jasjes en wantjes. Check. Jongste kindje net afgeleverd bij ‘de zeesterretjes’ en twee kleuterdochters veilig afgeleverd in groep 1 en groep 2 op de basisschool. Na een laatste check of er in de auto inderdaad geen kindjes zijn achtergebleven (het zou niet de eerste keer zijn heb ik wel eens gehoord) vertrek ik naar mijn werk. Om 9 uur groet ik de receptioniste en plof ik achter mijn bureau. Een aantal dingen gaat door me heen: