Nooit te oud om te leren
Dit gastblog is geschreven door Lisette Radsma
De jaren dat ik aan het bed stond vond ik het belangrijk om te ontwikkelen en niet te hospitaliseren, zoals ze dat zo mooi noemen. En je moet wel, aangezien het in de zorg constant in beweging is. Helaas komt dit niet altijd ten goede van de patiënt/cliënt en heb ik in situaties gewerkt waar ik absoluut niets mee te maken wilde hebben. Met name in de thuiszorg waar ik volgens een strak tijdschema moest werken. Binnen 5 minuten moest ik bij een cliënt insuline spuiten die verlegen zat om een praatje. Een eenzame vrouw die blij was iemand te zien, ook al was ik weer een vreemd gezicht.
Niet meer happy
Ik wilde mijn werk goed doen en met veel kunst en vliegwerk lukte dit, maar ik voelde mij er niet meer happy bij. Hierna verschillende functies in de zorg gehad, toch kon ik mijn draai niet vinden. Het dieptepunt was nadat ik als zorgcoördinator bij een thuiszorgorganisatie ging werken. Na een half jaar bleek toch echt dat ik geen kantoormens was.
Eigenlijk wist ik dat al, maar wilde graag de uitdaging aangaan om deze kant van de thuiszorg mee te maken. Het gaf mij geen voldoening om veelal telefonisch of per mail contact te hebben met zorgmedewerkers en cliënten. Ik miste het directe contact. Dus weer terug de zorgwerkvloer op. Misschien was een klein woonzorgcentrum wel wat voor mij? Toevallig was er bij mij in de buurt zo’n woonzorgcentrum en ik kon een paar dagen meelopen ter oriëntatie. Het was een desillusie. Na drie dagen zat ik huilend van boosheid en frustratie op de fiets naar huis om daar nooit meer terug te komen. “Lastige” bewoners werden in hun stoel of bed vastgebonden, er werd bezuinigd op incontinentiemateriaal en de kleding van een bewoner werd niet regelmatig verschoond omdat familie de was niet deed. En dat in het jaar 2005……
Menswaardige zorgverlening
Ik ben van mening dat ergens tegenaan schoppen geen zin heeft als je er verder niks mee doet. Dus welk aandeel kon ik hebben tegen de verloedering van de zorg? En of het zo moest zijn kwam er een vacature docent Zorg en Welzijn op mijn pad. Met beide handen heb ik die aangenomen. Dit was mijn kans om aan toekomstige zorgverleners een visie mee te geven over wat goede menswaardige zorgverlening is. Ook al was ik hierin maar een hele kleine schakel. Ik vond en vind dit nog steeds, zinvoller dan staken op een groot plein met spandoeken en liedjes zingen over hoe slecht de zorg wel niet is.
Toen werd ik langdurig ziek en kreeg de diagnose Endometriose, een gynaecologische aandoening. Ik moest stoppen met werken. Nu was ik de patiënt, ik lag in bed in plaats van dat ik ernaast stond. De rollen waren ineens omgedraaid. Je komt in een situatie waar je niet in wilt zitten, maar toch moet nemen zoals het is. Je leert wie je echte vrienden zijn, je ervaart hoe de maatschappij omgaat met ziek zijn en je leert dat je van kleine dingen kan genieten, maar dat je daar hulp bij nodig hebt om dat in te zien. Deze jaren heb ik meer geleerd dan ooit!
Mijn passie
Nadat ik voldoende hersteld was om weer te gaan werken wilde ik die kennis omzetten in positieve kracht. Met behulp van een jobcoach kwam ik erachter waar mijn hart sneller van gaat kloppen: Een kleinschalig zorgbureau met zorg op maat. Aldus geschiedde! Na een voorbereiding van ruim een jaar volg ik nu mijn passie. Zo laat ik de wereld voor een aantal mensen die zorg nodig hebben mooier kleuren.
Dit doet mij ineens aan mijn oma denken. Ze was indertijd 79 jaar en zei, nadat ik als jonge twintiger aan haar verzuchtte dat ik nog lang niet uitgeleerd was: “Meisje, ik leer nog elke dag”
Hoe mooi is het om deze lessen in te kunnen zetten in mijn eigen bedrijf! En zoals mijn oma zei, zal ik elke dag blijven leren, van zorgvragers, collega’s en de mensen om mij heen, want zorgen doe je immers samen!!!
Lisette
www.facebook.com/zorgendoenwijsamen.nl
————————————————–
Weet jij vooral wat je niet wilt, maar niet wat je wel wilt? Ben jij er klaar voor om, net als Lisette, te kiezen voor jezelf? Met behulp van mijn programma ‘Inzicht in Jezelf’ kom je echt in actie om van dromen naar doen te gaan. Merk je dat je het lastig vindt om jouw richting te bepalen? Neem dan deel aan mijn gratis minicursus ‘Hoe vind ik mijn missie?’.
Heb jij ook je passie gevolgd en daardoor een carrièreswitch gemaakt en lijkt het jou leuk om daar een keer een gastblog over te schrijven? Laat het me weten en ik vertel je meer
Trackback van jouw site.
