Niets voor mij…

Geschreven door Anja Zerrouk op april 9, 2017. Geplaatst in Gast Blog

Dit gastblog is geschreven door Sonja Werners

Ken je die quote van Pippi Langkous: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan”. Ik herkende mij hier totaal niet in. Mijn uitspraken vallen meer onder de noemer ‘niets voor mij’. Voor mezelf beginnen? Nee, dat is niets voor mij… Trouwen? Nee, dat is niets voor mij… Een blog schrijven? Nee, dat is niets voor mij… Is er nu iemand verbaasd dat ik inmiddels al 4 jaar voor mezelf werk, al 2 jaar getrouwd ben en nu mijn 1^e blog aan het schrijven ben? Een blog over hoe ik van ‘niets voor mij’ naar ‘ik denk dat ik het wel kan’ kom.

Leukste baan van de wereld

Mensen hebben het graag over hun verlangen, hun passie, hun grote droom. Ook daar herkende ik mij totaal niet in. Ik merk juist dat in plaats van een heel groot doel of verlangen te hebben het bij mij meer draait om kleinere stappen die ineens logisch werden. Stappen die de veel kleiner begonnen dan het uiteindelijke resultaat. In het voorjaar van 2012 zat ik niet zo lekker in mijn vel op mijn werk. Terwijl dat echt de leukste baan van de wereld was. Ik had weinig energie en daar waar ik normaal enthousiast opsprong als er iets te organiseren viel, zag ik opeens alleen maar beren op de weg.

Ik werd een soort van oude zeur die continu zei: ken ik al; hebben we al eens gedaan; gaat vast niet lukken…. En als er werk mijn kant op kwam, begon mijn hele lijf te trillen. Ik kon dat totaal niet plaatsen, maar besloot het wel serieus te nemen. Doodeng, maar ik vroeg een time-out aan bij mijn baas. En dat ik hem overmorgen wel zou bellen om het weer op te pakken. Gelukkig nam hij me nog veel serieuzer dan ikzelf deed. Hij wilde me de komende 2 weken niet zien of horen en nee ik hoefde ook niets over te dragen.

Wat ik niet ben, kan ik altijd nog worden

Toen ik na 3 maanden weer aan het werk ging, keek ik toch ook een beetje om me heen. Want na 9 jaar dezelfde baan bleek ook wel dat ik iets te veel in de routine zat en ook wel erg veel op vroeger teerde. Er kwam een functie op mijn pad waar mijn hart sneller van ging kloppen. Ik solliciteerde binnen een uur, de brief vloeide zo mijn vingers uit. Pas toen ik uitgenodigd werd voor een gesprek kwam ik erachter dat ik op een freelance-functie had gesolliciteerd. Ik was geen freelancer en ze zaten vast niet te wachten op iemand met 2 maanden opzegtermijn. En toen besloot ik het toch te doen. Toch het gesprek aan te gaan (wat een ontzettend leuk gesprek werd) en toch zo stoer mogelijk te zeggen “wat ik niet ben, kan ik altijd nog worden”…. Wat bleek, nu er eenmaal een mogelijkheid voor het oprapen lag, begon ik allemaal mooie tussenconstructies te bedenken. Misschien kon ik steeds een beetje minder werken bij mijn huidige baan, steeds een beetje meer voor deze nog te starten functie. De mogelijkheden leken eindeloos en totaal niet lastig te bereiken.

Zo bedacht… zo niet gedaan.

Ondanks dat hartstikke leuke gesprek kreeg ik de functie niet. Maar omdat in de tussentijd alles in mij open stond voor een van die mooie tussenconstructies die ik bedacht had, was de stap om parttime te gaan werken opeens een hele kleine stap geworden.  Ik zag opeens de mogelijkheden en vond het na dat leuke gesprek veel minder eng om uit te proberen of iemand wel op mij zat te wachten. Zo ontstond de Positieve bemoeial. Eerst een jaar parttime uitproberen en na een jaar ging ik me fulltime bemoeien met de meest uiteenlopende opdrachtgevers. En vanuit die rol bemoei ik me ook opeens met allemaal dingen die ik nog nooit eerder gedaan heb. “Voor mezelf beginnen? Nooit gedaan, maar ik denk dat ik het wel kan!”

——————————————————

Ben jij klaar met twijfelen over wat je nu écht wilt? Ben je er klaar voor om in actie te komen om jouw unieke talenten te ontdekken? Mijn talentenprogramma kan je daarbij helpen, met of zonder professionele begeleiding.

Heb jij ook je passie gevolgd en daardoor een carrièreswitch gemaakt en lijkt het jou leuk om daar een keer een gastblog over te schrijven? Laat het me weten en ik vertel je meer.

Trackback van jouw site.