Het roer om
Dit gastblog is geschreven door Birgit van Oene
Zo’n typische donderdagochtend. Tasjes, tandjes, jasjes en wantjes. Check. Jongste kindje net afgeleverd bij ‘de zeesterretjes’ en twee kleuterdochters veilig afgeleverd in groep 1 en groep 2 op de basisschool. Na een laatste check of er in de auto inderdaad geen kindjes zijn achtergebleven (het zou niet de eerste keer zijn heb ik wel eens gehoord) vertrek ik naar mijn werk. Om 9 uur groet ik de receptioniste en plof ik achter mijn bureau. Een aantal dingen gaat door me heen:
- Er zit een mengsel van snot/tandpasta/appelstroop op mijn linkerschouder.
- Sjeeeeeezus weer een haak in mijn panty.
- Oudste dochter had gym vandaag, oeps die moet weer in haar ondergoed
- Waar zijn al mijn collega’s? Ahhh kak ik had vanochtend werkoverleg.
In de loop van de dag laat ik me leiden door mijn mailbox en agenda. Regelmatig check ik mijn telefoon op eventuele gemiste oproepen van dagopvang of basisschool want ‘er heerst vanalles’.
Het wringt in mijn hoofd
Het lijkt erop dat ik deze dag zonder al teveel oponthoud ga volbrengen. Om 5 uur druk ik (wederom als eerste) mijn computer uit want er wordt tenslotte op verschillende opvanglocaties op me gewacht door de liefdes van mijn leven. Alle begrip van mijn collega’s, wiens kindjes al wat groter en zelfstandiger zijn, maar dat begrip irriteert me inmiddels ook behoorlijk. Het wringt in mijn hoofd.
Een typische donderdag voor velen, dat begrijp ik, maar ik krijg er last van. Ik heb continu het idee dat ik me nergens 100% voor in kan zetten. Niet als moeder, niet als collega, niet als hulpmoeder op school, niet als echtgenote (hoe dramatisch klinkt dit ;-)) en niet als vriendin. En ik heb het gevoel dat ik heel veel mis. Als moeder, als collega, als hulpmoeder, als echtgenote en als vriendin.
Het roer moet drastisch om
In mijn werk als HR Adviseur krijg ik regelmatig te maken met collega’s bij wie de balans zoek is. Dit resulteert soms in ziekte of uitval en levert in ieder geval de nodige stress op. Steeds vaker begin ik me te herkennen in hun verhaal. Ik neem mezelf voor om het niet zover te laten komen en besef me dat daarvoor het roer drastisch om moet. Als donderslag bij heldere hemel verschijnen er 100.000 beren op de weg. Voor iedere scenario dat ik schets in mijn hoofd heb ik een heel scala aan belemmerende gedachten paraat. Ik krijg daardoor de zinvolle en waardevolle gedachten niet meer helder op een rijtje. Daar heeft de methode van Anja me bij geholpen. Niet à la minute hoor, het heeft echt wel even geduurd voor ik uiteindelijk de stap durfde te zetten om:
- Uberhaupt ‘in actie’ te komen
- Alle belemmerende gedachten te negeren
- Mijn passie te volgen
Maar uiteindelijk heb ik een hele goede beslissing genomen, waar ik tot op heden heeeel tevreden over ben. Wil je weten wat ik heb gedaan en wat me dat heeft opgeleverd? Dan mag je me altijd mailen op tapastadimama@gmail.com
——————————————————————-
Ben jij klaar met twijfelen over wat je nu écht wilt? Ben je er klaar voor om in actie te komen om jouw unieke talenten te ontdekken? Mijn talentenprogramma kan je daarbij helpen, met of zonder professionele begeleiding.
Heb jij ook je passie gevolgd en daardoor een carrièreswitch gemaakt en lijkt het jou leuk om daar een keer een gastblog over te schrijven? Laat het me weten en ik vertel je meer.
Labels:loopbaan, roer, verwachtingen, zelfstandig ondernemer
Trackback van jouw site.
