Herken je dat? Je zit op je werk. De uren lijken voorbij te kruipen. Je hebt inmiddels al 1000 x op de klok gekeken of het eindelijk al 17.00 uur is (maar het is helaas pas 13.30). Je betrapt jezelf erop dat je een taak die je makkelijk in één dag af kunt hebben, uitsmeert over een aantal dagen. Als je überhaupt al de motivatie vindt om te beginnen. Voldoening haal je al in geen tijden meer uit je werk.

Laat jij je ook leiden door verwachtingen? Verwachtingen van je leidinggevende, je omgeving maar ook vooral verwachtingen van jezelf. Verwachtingen die gebaseerd zijn op het sociaal wenselijke. Bijvoorbeeld dat je na jaren een hogere functie wordt aangeboden en dat je deze aanneemt omdat het voor je gevoel eenmaal zo hoort. 

Heb jij ook heerlijk genoten van je vakantie? Het is zondagavond na je vakantie en morgen mag (moet) je weer beginnen, maar het huilen staat je nu eerlijk gezegd nader dan het lachen. Na de vakantie ga je het allemaal anders doen. Hoe vaak heb jij dat al met jezelf afgesproken?

Dinsdagavond 1 augustus. Op mijn schoot ligt het boek ‘De kracht van het nu’ van Eckhart Tolle. Ik kan me er nog niet toe zetten om verder te lezen waar ik die middag op het strand gebleven was. Het is een ontzettend goed boek, begrijp me niet verkeerd, maar het NU biedt op dit moment te veel moois om er van ‘weg’ te gaan.

Het is zaterdagmorgen. Ik lig in bed en buiten regent het. Ik houd van regen, vind het gezellig.
Ik denk terug aan de afgelopen week. Aan het project waar ik vol in zit. Aan mijn beslissingen en aan de zelftwijfel. Een nieuwe baan is soms een achtbaan. Ik ben moe.